iftira — is. <ər.> Böhtan, şər. Xülasə, qalan yüz on beş kağız da bu məzmunda növnöv iftira və yalan. C. M.. İki tərəf bir birinə olmazın böhtan və iftirasını, olmazın həyasız hərəkətlərini isnad verirdilər. Ç.. Səttarzadə başını tovladı: – Siz məni … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
isnad — <ər.>: isnad etmək (vermək) – bir şeyi bir şəxsə və ya bir yerə və s. yə aid etmək, nisbət vermək, bağlamaq; üstünə atmaq mənalarını bildirir. Zülfi müşkininə dil verdim, o, qanım tökdü; Bu xəta düşdü özündən, mənə isnad etdin. S. Ə. Ş..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qan — is. 1. Orqanizmin damarlarında dövr edib, onun bütün hüceyrələrinin qidalanmasını və maddələrin mübadiləsini təmin edən qırmızı maye. Sadıq kişi əllərinin qanını arxda yuyub üz qoydu həyətdən çıxmağa. C. M.. . . Çox qan itirməsinə baxmayaraq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pay — 1. is. 1. Bir neçə adam arasında bölünən şeydən hər birinə düşən hissə. <Heydər bəy:> Yoldaşlarım da bu səfər paylarını mənə verdilər. M. F. A.. // Eyni mənada xörək haqqında. <Nuriyyə:> <Ələsgərgili> nə bişirsəydilər payımı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qonaqcıllıq — bax qonaqpərəstlik. Qoyar dost yolunda olan olmazın; Bəllidir elimin qonaqcıllığı. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
türkəçarə — is. Xalq təbabətinin müalicə üsullarından biri; arahəkimliyi. Evdə Xanpəri, Gülpəri, Fatmanisə yığılıb, uşağın dərdini başa düşməzdilər, olmazın türkəçarə davaları ilə bu uşağın qarnını doldurardılar. H. S.. <Dükançının> üstəlik türkəçarə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xilaskar — sif. <ər. xilas və fars. . . . kar> Təhlükədən, ölümdən xilas edən; xilasedici, qurtarıcı. // İs. mənasında. Rüxsarə axırıncı olaraq öz xilaskarını ziyarət etməli, onunla vidalaşmalı idi. S. R.. Olmazın sarsıntı keçirmiş Mehriban… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yalan-palan — top. dan. Yalan sözlər, boş, əsilsiz sözlər. <Mirzə:> Yalan palandan sənə sonra söylərəm. Ə. H.. . . <Hamı> olmazın yalan palanı eşitməkdən yorulmuşdu. Ə. Ə.. // Sif. mənasında. Saxta, uydurma. <Barat:> Bu yalan palan kağızlar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əmmək — f. 1. Dodaq və dilin müvafiq hərəkəti vasitəsilə döşdən südü soraraq içmək. Quzular qoyunları əmirdilər. Uşaq anasını əmir. – Südünü əmmişəm mən qanaqana; Ana, mən yazığı nə dindirirsən? «Aşıq Qərib». Aslan gah əmir, gah da döşdən ayrılıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
